من و این روضه‌هـا الحـمـدلله            مـن و یـــاد شــمــا الـحــمـدلله

من و مـاه مُـحـرّم زنـده بـودن            بــود حُـسـن عــطـا الـحـمـدلله

نبودم، حق مرا سینه زنت کرد            شـــدم اهــل بــکــا الـحــمـد لله

من از دامـان پـاک مـادر خود            تـو را گــشـتـم گــدا الـحـمـدلله

من از هیأت هزاران خیر دیدم            شــدم حــاجـت روا الـحـمـدلله

سیاهیّ عزایت نور محض است            کـه گـشـته رزق مـا الحـمـد لله

رسد روزی که در سجده بگویم            رســیــدم کـربــلا الـحــمـدلله؟